Ik heet Reinier en ons huis is afgebrand

Reinier dacht dat het een 'gewone' nacht zou worden. Eentje die zoals altijd gevolgd zou worden door een 'gewone' schooldag. Nooit had hij kunnen vermoeden dat hij die nacht door de dakgoot zou klimmen om te ontsnappen aan de uitslaande vlammen. Van zijn persoonlijke spullen blijft na de verwoestende brand niets meer over; voorgoed weg is die lievelingsbroek en de hamster Zwabbertje. Reinier beschrijft in zijn dagboek heel nuchter en met authentieke kinderlogica wat hij mist en ook hoe verschillend zijn ouders omgaan met de situatie. Het enige vertrouwde dat er nog overblijft zijn enkele oude stoelen die toevallig net bij de stoffeerder stonden. Net op zo'n oude stoel komen afwisselend 3 meisjes zitten: Ietje, Mitzi en Henke. Ook zij woonden lang geleden ooit in het herenhuis van Reinier. Elk vertellen ze hem hun verhaal. En zo blijkt het dagboek van Reinier plots heel wat verhalen mee te dragen.

Joke van Leeuwen zet de gedachten van Reinier in eenvoudige maar zo'n treffende zinnen op papier dat ze regelmatig een glimlach opwekken bij de lezer en dat ondanks de ernst van de situatie. Je voelt hoe Reinier grip probeert te krijgen op de wereld rondom zich. Hoe hij zijn eigen gedachten en het gedrag van anderen probeert te vatten. Vaak zijn de zinnen die hij aan zijn dagboek toevertrouwt heerlijk naïef. Ik zou hier heel wat quotes kunnen neerzetten om dat te ondersteunen, maar ik hou het liever bondig: lees het boek en ontdek ze zelf.