Julia en de haai

Een oude vuurtoren op de afgelegen Shetlandeilanden is de plek waar de 10-jarige Julia haar zomervakantie zal doorbrengen. De tijd van vuurtorenwachters is voorgoed voorbij en Julia's vader, een man die houdt van getallen en hun binaire eenvoud, moet er zorgen voor de automatisatie van het licht. Als mariene bioloog vindt Maura, de moeder van Julia, het een geweldige plek. Ze is er zelfs van overtuigd dat ze eindelijk een Groenlandse haai zal spotten en zo de kans krijgt om baanbrekend wetenschappelijk onderzoek te verrichten. Met twee druk in de weer zijnde ouders moet Julia zichzelf vermaken. Kin lijkt haar het ideale gezelschap: een vriend die haar interesse voor de sterren weet te prikkelen. Maar Kin is angstig en de hulp die Julia wil bieden maakt de situatie enkel erger. Intussen loopt de financiering van mama's project fout. De sfeer in de vuurtoren bereikt een dieptepunt en het lijkt zelfs of Julia onzichtbaar wordt voor haar overspannen moeder.

Als volwassen lezer kleeft dit verhaal gegarandeerd aan je ribben. De geestelijke gezondheid van Maura wordt stap voor stap subtiel aangekaart. Julia mist haar moeder en ze twijfelt of zij de oorzaak is van haar moeders verdriet. Ook in de vriendschapsrelatie met Kin lijkt ze steeds opnieuw foute beslissingen te nemen. Ik wou Julia hoogstpersoonlijk uit het boek sleuren, haar een kop warme chocomelk aanbieden en onder een dekentje een verhaal voorlezen.

De gelaagdheid en intense diepgang in dit verhaal zal bij jongere lezers waarschijnlijk minder hard binnenkomen dan bij volwassenen. Wel opent het ongetwijfeld een venster op een vermoedelijk nog onbekende problematiek.

De zwart/wit/grijze illustraties van Tom de Freston geven de onrust in de hoofden en de harten van de personages perfect weer. Julia's dromen worden overspoeld door de Groenlandse haai. Ook de letterzetting ontsnapt niet aan het gezochte dier. De terugkerende gele accenten symboliseren gelukkig hoop. Hoe zwak ook, ze verlichten het donkerte en blijven een uitweg tonen. 

'Julia en de haai' zal ongetwijfeld literaire prijzen in de wacht slepen.

Bedankt Maria Postema voor de sublieme vertaling!