Takkenhoofd

De ouders van Sofie hebben een reuzenrad én een oliebollenkraam. Van april tot november trekken ze daarmee van kermis naar kermis. Sofie logeert tijdens die drukke periode bij haar opa, in een klein, naar hout geurend huisje in het bos. Het meisje krijgt al snel in de gaten dat haar opa zich wat vreemd gedraagt. Al is hij vergeetachtig geworden, één ding weet hij wel met zekerheid: hij wil niet naar het rusthuis toe. Kan Sofie verbergen hoe het écht met hem gaat? Is dit een geheim dat ze moet bewaren?

Inge Besaris verwerkt in 'Takkenhoofd' dementie op een heel serene manier. Door haar vlotte en toegankelijke schrijfstijl brengt ze een eerlijk verslag van de vergetelheden en ongelukjes van opa én van de tweestrijd waarmee Sofie worstelt. Ook de warme vriendschap en oprechte behulpzaamheid van Mo en zijn ouders zijn voelbaar door de pagina's heen. Besaris schreef een gevoelig boek zonder dat het ooit emotioneel overladen wordt. De combinatie van haar woorden met de warmte van de illustraties van Irina Filcer maakt van 'Takkenhoofd' een echt koesterboek.