Wegloopdagen

Gezelligheid is de laatste weken ver te zoeken bij Luca thuis. Zijn papa's reageren steeds vaker kort en bits op elkaar. De lieve koosnaampjes zijn vervangen door gezucht en gegrom. Luca vreest dat het nooit meer terug zoals vroeger wordt, dat de liefde voorgoed begraven blijft onder de ruzies. Hij zou het verschrikkelijk vinden als zijn ouders scheiden en daarom bedenkt hij een wegloopplan. Maar voor een wat schuchtere jongen, die nog bang is in het donker, is weglopen niet zo evident. Enkel met een nieuwe beste vriend durft hij dat aan! Maar waar vind je zo snel een vriend? Gelukkig is de zelfzekere Imane net ook op zoek naar hulp!

Pim Lammers schreef met 'Wegloopdagen' een warm verhaal. Eentje waar een ontluikende vriendschap de intense thema's van scheiden en dementie zacht omkadert. Je voelt de impact van de ruzies op Luca en zijn gedachten en gevoelens passen perfect bij zijn karakter en leeftijd. De drang om de situatie recht te zetten, de nood om de liefde te herstellen. Ook Imane wil verandering tegengaan en het boshuisje van haar opa redden.

De twee papa's van Luca brengen diversiteit in dit verhaal, maar zonder de schijnwerpers erop te richten. Zo hoort het volgens mij ook. Het hoeft geen extra uitleg, geen verhoogde aandacht. Ik heb genoten van de schrijfstijl in 'Wegloopdagen'. De zinnen zijn eenvoudig, maar o zo waardevol. Tussen de regels door zit ontzettend veel schoonheid verborgen en de subtiele humor is ongetwijfeld de kers op de taart. 

De paginagrote, herkenbare illustraties van Sophie Pluim nemen de lezer bij de hand en versterken de sfeer die wordt opgeroepen door de tekst. Ze vormen als het ware de film bij het boek.

'Wegloopdagen' is een aanwinst voor elke klasbibliotheek!