De vloek van de vliegende Olifantes

Om 3 uur 's nachts wordt Louise Olifante door haar oma plots uit bed gelicht. Halsoverkop en met enkel een kleine koffer verlaten ze hun huis in Florida en zetten ze koers richting de staat Georgia. Louise krijgt de kans niet om afscheid te nemen van haar vriendinnen of huisdieren. Oma is ervan overtuigd dat de vloek, die al generaties lang op de familie rust, binnenkort in alle hevigheid zal toeslaan. Er zit dus niets anders op dan alles en iedereen achterlaten. Als oma onderweg hevige kiespijn krijgt is een tussenstop in Richford onvermijdelijk. Al is Louise nog steeds boos op haar oma toch doet ze er alles aan om snel een tandarts te vinden. Het dorp blijkt een verzamelplek vol vreemde personages: de bitse Bernice met de eeuwige krulspelden, Miss Lulu die ruikt naar chocolade en maar matig orgel speelt en een vreemde jongen met zijn kraai...

'De vloek van de vliegende Olifantes' blijkt het tweede deel in een drieluik van Kate Dicamillo te zijn, maar is perfect los leesbaar. Louise borrelt van de wijsheden, ze is bezeten door Pinokkio en is gek op pinda's. Het meisje is het duidelijk gewend om een uitweg te zoeken in moeilijke situaties. Ik ging zo op in het bijzondere levensverhaal van Louise dat ik het boek in 1 ruk heb uitgelezen. Bizarre ontmoetingen worden vlot afgewisseld met nuchtere opmerkingen en zorgen voor een voortdurende dynamiek in het verhaal. Situaties of uitspraken toveren een glimlach op je gezicht zonder dat ze hilarisch zijn. Op dezelfde manier zijn ook de ontroerende fragmenten perfect gedoseerd. De schrijfstijl van Dicamillo heeft me volledig te pakken!

Het drieluik bestaat uit de volgende delen:

Deel 1: Neem mijn hand

Deel 2: De vloek van de vliegende Olifantes

Deel 3: Onmogelijk blauw