Feo en de wolven

De 12-jarige Feo en haar moeder leven teruggetrokken in de besneeuwde Russische wouden. Ze zijn bekende 'wolfverwilders'.

'Wolfwat?' Toen tsaren alle macht hadden in Rusland - dat was tussen 1613 en 1917 - was het chic om een wolf als huisdier te kiezen. Hoe schattig de jonge welpjes ook waren, eens uitgegroeid tot volwassen dieren durfden ze al eens uithalen naar hun eigenaar of de bezoekers. Dat er zo een oorlelletje of een handvol vingers of tenen verloren ging, was de realiteit. Gelukkig werd het dier dan niet gedood, want dat zou volgens het bijgeloof onheil brengen over de hele familie. De wolf werd naar 'wolfverwilders' gebracht die het dier moesten leren om in de vrije natuur voor zichzelf te zorgen.

Op een ochtend valt generaal Rakov woedend en dreigend het huis van Feo binnen. Vanaf nu is het verboden om nog meer wolven te verwilderen. Zijn hardhandig bezoek houdt moeder en dochter niet tegen, want al snel ontfermen ze zich over een nieuwe wolf. Generaal Rakov zint op wraak. Hij is het niet gewend dat zijn orders en dreigementen genegeerd worden. Het prachtige houten huis wordt genadeloos in brand gestoken en Feo slaat op de vlucht met haar wolven. Haar moeder wordt door de kille generaal gearresteerd en afgevoerd naar Sint-Petersburg. Kan Feo haar moeder bevrijden of dreigt ze alleen achter te blijven?

Historische verhalen uit de tijd van de tsaren spreken me altijd aan. Het harde bestaan van de gewone bevolking staat in schril contrast met de luxe waarin de tsaar en de adel leven. De meedogenloosheid en de willekeur van de generaals boezemden de mensen zoveel angst in dat verzet niet in hun gedachten opkwam. Feo wordt echter gedreven door de liefde voor haar moeder en de wolven. Haar verzet tegen de generaal verspreidt zich als een lopend vuurtje. Volwassenen bewonderen haar, maar durven haar voorbeeld niet te volgen. De kinderen blijken gelukkig over meer moed dan angst te beschikken. Feo en haar wolven wakkeren de vechtlust van de anderen aan.

'Feo en de wolven' is een avontuurlijk, heldhaftig verhaal waarin vriendschap, doorzettingsvermogen en moed overheersen. Dat alles gekaderd in een filmisch beschreven sneeuwlandschap waardoor je de gure wind bijna hoort en je vanzelf dieper onder een dekentje kruipt. Het boek prikkelt je bovendien om meer te weten te komen over het Rusland van toen. 

'Zijn ogen hadden een kilte die je niet zou verwachten bij iets wat leefde.' (p. 12)

'In de stem van de jongen klonk iets verschrikkelijks door; ze had zich nooit gerealiseerd dat je zoveel angst in zo weinig woorden kon stoppen.' (p. 40)

'Ik weet niet waar dapperheid vandaan komt. Maar wat ik wel weet, is dat als je er een beetje van bij elkaar kunt krijgen, de rest vanzelf komt.' (p.198)