Ik moet dit doen

Voor de ouders van Simon is de maat vol. Ze kunnen het 'vreemde' gedrag van hun zoon niet langer aanzien en besluiten hem twee weken op kamp te sturen met 'De Waag'. Ondanks zijn hevig verzet vertrekt Simon samen met een groep lotgenoten naar een onbekende bestemming. Elk van de deelnemers kampt met eigen dwanggedachten en handelingen. Zo heeft Jasmin een extreme vorm van smetvrees. Net als Simon vindt ze geen aansluiting bij de rest van de groep. Net als hij duwt ze iedereen zo ver mogelijk van zich af, zelfs al doet dat haar pijn. Tijdens 'De Waag-weken' moeten de jongeren de confrontatie aangaan met hun grootste angsten. 'Exposure therapie', zo noemen de begeleiders dat. Ze hebben ook hun mond vol van 'elkaar steunen'. Kunnen  deze jongeren begrip opbrengen voor elkaars gedrag?

Maren Stoffels wisselt in 'Ik moet dit doen' telkens tussen 2 ik-vertellers. Zowel Simon als Jasmin brengen hun relaas van de gebeurtenissen. De passages zijn door het verschillend lettertype duidelijk van elkaar te onderscheiden. Zodra ik begin te lezen, word ik helemaal in het verhaal gezogen. Door de vreemde tijden waarin we momenteel leven, ontwikkelt iedereen een lichte vorm van smetvrees. Angstig en een beetje wantrouwig zien we plots het gevaar dat een ander voor onze gezondheid kan betekenen. Dat gevoel ligt natuurlijk nog mijlenver weg van wat Jasmin dagelijks doormaakt, maar het maakt het iets makkelijker om het te vatten. Ik leefde ontzettend mee met het boek en was zo gebeten door het onderwerp dat ik daarna op het internet op zoek ging naar meer informatie. Bedankt dus Maren Stoffels, dankzij jouw boek wordt dit thema bespreekbaar!