De zomer die alles was

Zes weken... zolang moet Puca nog wachten tot ze eindelijk naar de middelbare school kan. Reikhalzend kijkt ze uit naar dat moment, naar de kans om nieuwe vriendschappen te sluiten en niet meer gezien te worden als een eigenaardig buitenbeentje. Kon ze de tijd maar sneller laten gaan!

Haar drukke broertje Toff stuitert intussen door de dagen heen. Hij wil de speciale school en het busje dat hem dagelijks komt ophalen het liefst voor altijd vergeten. Echte vakantieplannen heeft het gezin van Puca niet. Haar vader is zelden thuis. Jammer vindt Puca dat niet want de sfeer is uiterst gespannen in zijn gezelschap.

Terwijl Puca de tijd vooruit wil duwen, wil de nieuwe buurjongen Rover elke seconde net urenlang rekken. Voor hem is tijd uiterst kostbaar. Onder de grijparmboom in het bos ontstaat een voorzichtige vriendschap. Is de tijd hen gunstig gezind?

Wat een intens en ontroerend verhaal! Je kruipt vanaf de eerste bladzijde in het hoofd van Puca, een meisje dat het thuis niet gemakkelijk heeft en dat zoveel denkt dat haar woorden amper kunnen volgen. Ze kan heerlijk naïef reageren en verbergt vaak wat ze écht denkt en voelt. Rover lijkt die gedachten wel te kunnen lezen. Dankzij hun vriendschap groeit het zelfvertrouwen van Puca en leert ze anders omgaan met 'tijd'.

Het is ontzettend knap hoe Mariska Overman erin slaagt om zo'n emotioneel verhaal te brengen en je toch vaak te laten glimlachen met de ontwapenende reacties van Puca.

'De zomer die alles was' staat vol prachtzinnen en filosofische passages van een ontroerende schoonheid, een boek vol echte taalpareltjes!