De verschrikkelijke meneer Gom heeft een plan

Meneer Gom is lui, zo lui dat hij de planken van zijn bed nooit in elkaar stak, maar er gewoon zijn matras op gooide. Zijn huis is een enorme zwijnenstal, het ligt vol vieze rommel en stinkende troep. Het lijkt dan ook moeilijk te geloven, maar de tuin van meneer Gom is daarentegen adembenemend prachtig. En daar zit een humeurige fee met een braadpan voor iets tussen. Als de kolossale hond John de rust en netheid in de tuin van Gom komt verstoren, is de oude griezel razend. Samen met de gore slager Willem Wilhelmus de derde bedenkt hij een wansmakelijk en giftig plan om John voorgoed op te ruimen. Kan de dappere 9-jarige Polly het leven van John nog redden of zorgt Vrijdag O'Mijdag voor vertraging tijdens de reddingsactie? 

Auteurs beschikken standaard over heel wat fantasie, dat is een feit. Kinderboekenschrijvers blinken vaak uit door hun dubbele dosis verbeeldingskracht. Zeker is dat Andy Stanton op de bovenste trede van deze ladder staat. De personages die hij in 'De verschrikkelijke Meneer Gom' neerzet zijn stuk voor stuk hilarisch. Je wordt als lezer direct aangesproken, in de luren gelegd, uitgedaagd en op je plaats gezet. Zo leef je heel betrokken mee met het verhaal en de knotsgekke personages die erin ronddwalen. En alhoewel de afloop misschien te voorspellen valt, is de weg ernaartoe een zaligheid. Struikelend over woordgrapjes - dankjewel voor de schitterende vertaling Edward van de Vendel - buitel je door het waanzinnige verhaal. De vertelstijl wordt perfect geflankeerd door de overvloedige illustraties van de bekroonde Mattias De Leeuw. In combinatie met de typografie zorgen die ervoor dat ook lezers, die nog terugdeinzen voor dikkere boeken, moeiteloos naar dit verhaal grijpen. Vergelijkingen met Roald Dahl en David Walliams duiken regelmatig op. Stanton hoort absoluut bij deze grootheden thuis!