De ijstuin

Sommige kinderen zijn allergisch voor stof, anderen voor katten. Jess daarentegen heeft een allergie voor zonlicht. Zodra een stukje van haar huid in het zonlicht komt, begint het hevig te jeuken of ontstaat er zelfs een brandwonde. De ongeneeslijke ziekte heeft natuurlijk immense gevolgen voor haar dagelijks leven. Ze kan niet zomaar zorgeloos over straat lopen of naar school gaan. Haar enige uitstapjes zijn naar het ziekenhuis waar de extreem lange, dunne en irritante dokter Stannard maar al te graag een naald in haar prikt. Gelukkig heeft Jess veel fantasie en bedenkt ze graag gekke verhalen om haar eenzaamheid te verdrijven. Op een avond heeft ze er genoeg van om zich binnenshuis te verbergen. Zonder dat haar moeder het weet sluipt ze het huis uit. Na een stevige wandeling kruipt ze, geprikkeld door haar nieuwsgierigheid, door een haag en komt plots in een totaal andere wereld terecht... een ijstuin! Ze kan haar ogen bijna niet geloven. Haar nachtelijke bezoekjes leveren haar onverwacht ook een vriend op. Maar de ijskoude wereld wordt bedreigd...

Het 'gewone' leven van Jessica, met haar bezoekjes aan het ziekenhuis, wordt in het boek afgewisseld met haar avonturen in de sprookjesachtige ijstuin. De band tussen de opgroeiende Jessica en haar (over)bezorgde moeder, de ongeneeslijkheid van haar allergie, het onbekende jongetje in het ziekenhuis, de kwetsbaarheid van de tuin... de verhaallijnen draaien om elkaar heen en vloeien uiteindelijk samen. Moeiteloos kroop ik met Jess samen door de haag en rende ik over de met sneeuw bedekte paden. Ik kon het ijsfruit proeven. Maar ik voelde ook de wanhoop van de moeder aan, die het beste voor haar dochter wil. 'De ijstuin' is zeker het lezen waard!