De gemene moord op Muggemietje

Muggemietje heeft het op het zoete kinderbloed in de klas gemunt. Als ze tussen het prikken door even uitrust, gebeurt het! Het boek klapt dicht en tussen bladzijde 8 en 9 eindigt het leven van Muggemietje. Natuurlijk verwittigen de kinderen onmiddellijk hun juf. Wat moet er met de moordenaar gebeuren? Het boek wordt levenslang verbannen naar de kast. Nooit mag er nog in gelezen worden. Duisternis daalt over de boze letters heen. Waarom moeten zij boeten voor de brute moordaanslag? Zij, die zo onschuldig zijn, moeten hun dagen nu in volkomen duisternis doorbrengen. Dat laten de letters niet zomaar gebeuren! Ze komen in opstand tegen het boek.

Heerlijk! Dit is genieten voor iedereen die houdt van het spelen met taal. Waar graphic novels al jarenlang de tekst verrijken met sprekende illustraties, heeft van Lieshout enkel letters en een hoogst originele vormgeving nodig om dit bijzondere moordverhaal neer te zetten. Hoe de juf frontaal de kinderen toespreekt, hoe het boek via ezelsoortjes kan communiceren, hoe grote letters de kleintjes moeten komen helpen... Zalig! Het boek lees je als volwassene snel door, maar de glimlach die erbij hoort, blijft nog uren nagloeien. Het is sowieso moeilijk om een aanbevolen leeftijd op deze unieke leeservaring te kleven. Zo is de alfabetische scheldtirade van de letters een hele dobber qua woordenschat. Maar filosoferen over het leven van letters, over schuld en straf dat kan uiteraard al snel. Ik geloof zelfs dat ook kleuterjuffen met dit boek aan de slag kunnen. Laat dat ontluikend leesplezier maar groeien!