Het jaar dat de bijen kwamen

Na de dood van haar opa erft de 12-jarige Josy totaal onverwacht zijn geliefde bijenvolk. Wat moet ze daar mee? Ook haar moeder is absoluut niet te spreken over de laatste wens van opa Otto. Meer nog, ze vindt het een afschuwelijk idee. Bijen houden is een hobby voor oude mannen, niet voor meisjes van 12 jaar. Haar moeder raakt zelfs totaal overstuur. De bijen kwamen voor Otto altijd op de eerste plaats!

'De vragen schoten als pijlen uit haar mond, alsof ze binnen in de rij hadden gestaan om te worden afgevuurd.' (p. 25) 

Alhoewel Josy duizend keer liever een hond had gekregen, besluit ze toch dat de bijen een kans verdienen. Al snel leert Alma, de beste vriendin van opa, haar alles wat een imker weten moet om voor zijn bijenvolk te zorgen. Maar ondanks haar goede zorgen slaat het noodlot toch toe...

Na 'Het jaar dat de bijen kwamen' zal je nooit meer achteloos meppen naar een zoemende bij. Je zal daarentegen vol bewondering kijken naar het hardwerkende insect. Elk hoofdstuk beschrijft een nieuwe maand. Je krijgt zowel het verhaal van Josy en haar ontluikende imkerkennis te lezen als het levensverhaal van het bijenvolk zelf. Gaandeweg ontdekt Josy ook waarom de bijen zo belangrijk waren voor haar opa en waarom net zij de taak kreeg om voor hen te zorgen. 'Het jaar dat de bijen kwamen' wordt niet doorspekt met grapjes of humor, het is ook niet nagelbijtend spannend, maar het is zeker en vast het lezen waard. Tonnen respect voor bijen!