De Nachtlantaarn

Halsoverkop vluchten Nathan en zijn moeder. Een oud, verlaten huisje diep in de bossen wordt hun toevluchtsoord. Ze hopen er veilig te zijn voor Gary. Hun schuilplek is vies - met dank aan de plaatselijke kip - maar toch tovert het kleine huisje eindelijk terug een glimlach op het gelaat van zijn moeder. Als ze zich hier een tijdje kunnen schuilhouden, wacht hen misschien toch weer een mooie toekomst. Terwijl zijn moeder boodschappen doet, blijft Nathan alleen achter. Als de uren verstrijken maakt de  jongen zich steeds meer zorgen. Waar blijft ze toch? Er spookt van alles door zijn hoofd. Heeft zijn moeder hem hier achtergelaten en is ze alleen terug naar Gary? Plots krijgt Nathan gezelschap waarop hij niet gerekend had. Terwijl hij niet weet wat hem zelf te wachten staat, helpt hij de mysterieuze Kitty met het oplossen van raadsels. Zelfs als hij daarvoor zijn grootste angsten moet overwinnen.

Soms loopt het grondig mis en dat is wat Nathan en zijn moeder overkwam. Na het vertrek van zijn vader en het moeizame recht krabbelen van zijn moeder, komt Gary in hun leven. Langzaamaan neemt hij hen alle vrijheid af, zo subtiel dat het voor de buitenwereld niet eens opvalt. Een heel intense inhoud voor een kinderboek! Maar de boodschap is zo belangrijk dat het verhaal moet verteld én gelezen worden. Ik kon 'De Nachtlantaarn' onmogelijk neerleggen. En zodra ik de laatste bladzijden -  met vochtige ogen - had gelezen, sloeg ik het boek met een diepe zucht dicht. Dit is zo'n boek waarbij je na het lezen, zachtjes over de kaft streelt, waarbij je afscheid neemt van de personages en even moet bijkomen. Een boek dat er tussenuit springt en een blijvende indruk nalaat. Het is mijn eerste boek van Lisa Thompson. Er wachten me dus ongetwijfeld nog meer onvergetelijke momenten.