De Tunnel

Londen - 1940.

Elke nacht teisteren hevige bombardementen de Britse hoofdstad. Omdat de schuilkelders niet volstaan om de burgerbevolking een veilig onderdak te bieden, zoeken mensen beschutting in de ondergrondse metrostations. Ook hier zijn de plekken schaars en wordt elke beschikbare meter snel ingenomen. Ella trekt samen met haar familie elke nacht de tunnels in. De veilige slaapplek roept slechte herinneringen op. Het voorbije jaar bracht ze in het ziekenhuis door, vechtend tegen het poliovirus dat haar lichaam teisterde. Ella worstelt met de blijvende gevolgen. Ze voelt zich machteloos... tot Quinn in de stad opduikt. Het levenslustige meisje, de dochter van een welstellende graaf, is thuis weggelopen. Ze wil niet wachten tot de wereld na de oorlog veranderd is. Zij wil mee voor verandering zorgen. Quinn koopt de beste slaapplekken bij Jay. De straatarme kerel ziet overal een handeltje in. Jongeren met een verschillende achtergrond, maar onlosmakelijk verbonden door een oorlog. Jongeren die gevangen zitten in een spreekwoordelijke kooi en die belangrijke keuzes moeten maken.

Anna Woltz had me met 'Gips' al overtuigd van haar schrijverscapaciteiten. Met 'De Tunnel' overtreft ze zichzelf. Ze verweeft in het boek de levens van Ella, Quinn, Jay en Sebastian. Ze slaagt erin om hun bezorgdheden, hun gedachten, dromen en hoop voelbaar te maken. Je neemt een kijkje in hun hoofd en hun hart. De sombere uitzichtloosheid van een oorlog, de verbondenheid tussen de mensen in de tunnels... het krijgt allemaal een plaats in het verhaal net als polio, armoede en ongeletterdheid. Woltz verpakt zo heel wat geschiedenislessen in één young adult boek. Verplichte lectuur op de middelbare school durf ik zo te stellen!